Zmarł Tadeusz Górczyk
10 stycznia 2021
21 grudnia 2020 r. zmarł działacz NZS na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
A Tadka już między nami nie ma
Fajnie było z Nim drukować, iść na ZOMO i ogólnie – konspirować. Tadek konspiracyjnym wyrywniakiem w zasadzie nie był. Bardziej był z tych patrzących, co się dzieje. Ale, gdy nas bili, to i jego. Wtedy byliśmy tamą. Był zawsze po tej stronie, co trzeba.
Urodził się w Jaśle, tam też chodził do Liceum Ogólnokształcącego, a potem dyplomowo ukończył Wydział Wiertniczo-Naftowy Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Okres kształcenia wyższego przypadł na lata przełomowe. Na studiach Tadek szefował strukturze wydziałowej Niezależnego Zrzeszenia Studentów, był we władzach uczelnianych NZS. Był to czas roku 1981., kiedy strajkami Polska stała. Podczas drugiego strajku akademickiego, tego z końca roku pamiętnego, Tadek był szefem od aprowizacji wszystkiego, co w kilku budynkach AGH się działo. Jak to robił, jego sprawa. Udało się. Studenci przeżyli, a gdy 13 grudnia Jaruzelski ogłosił stan wojenny, protestująca akademickość przeniosła się do Huty, wtedy zwanej jeszcze konspiracyjnym imieniem Lenina.
16 grudnia wojsko i milicja wkraczali do zakładów protestujących. Studentów AGH złapali na Walcowni Drobnej. Prawie wszyscy trafili do paki, Górczyk od razu został wywieziony do Wiśnicza Nowego. Potem był w Załężu. Z internowania wrócił niepokorny ciągle. Niech Marek Domagała wspomni, jak mieli łapska upaprane w farbie drukarskiej. Tak powstawał „Kurier Akademicki”. Umywszy ręce rozpuszczalnikiem Tadek zajmował się sprawami studentów w Akademickiej Radzie Samorządu AGH.
Po przełomie systemowym Tadek był zawsze samorządowcem. Ale był też posłem. W pierwszej kadencji Sejmu, już tego niekontraktowego. Kadencja była krótka. Tadek Górczyk zasłynął na sam jej koniec, gdy z ostatniego miejsca, w najostatniejszym rzędzie okrągłego budynku podczas tzw. nocy długich noży, czyli sądu nad rządem Olszewskiego, Górczyk zabrał głos jeden jedyny raz. Geremek z mównicy wtedy grzmiał, że blokując listę konfidentów „chodzi wszak o interes państwa”. „– Chyba państwa ….” – odezwał się ostatni głos, w ostatnim rzędzie. O jakim państwie Górczyk wtedy krzyknął, każdy może sprawdzić. Ale taki Tadek był. „Prawda najpierw, a reszta się obroni” – mówił. W przeddzień wigilii został pochowany na starym cmentarzu w Jaśle. Grób przykrył wieniec od kolegów z NZS.
Jerzy Mielniczuk
Tadeusz Górczyk, ur. 16 X 1961 w Jaśle, zm. 21 XII 2020 r. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, kierunek gazownictwo ziemne (1987).
Od XI 1980 przewodniczący Komisji Wydz. Wiertniczo-Naftowego NZS.
13-16 XII 1981 z grupą studentów AGH uczestnik strajku w Hucie im. Lenina, podczas pacyfikacji zatrzymany, od 17 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Nowym Wiśniczu i Załężu k. Rzeszowa, zwolniony 11 III 1982. Po wyjściu przewodniczący Komisji Uczelnianej Akademickiej Rady Samorządu w AGH w Krakowie, związanej z podziemnymi strukturami NZS w Krakowie i „S” w Jaśle. Od 1982 współpracownik Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Jaśle, współorganizator Mszy za Ojczyznę w parafii św. Stanisława w Jaśle, wydawca, redaktor, autor i kolporter podziemnego „Biuletynu Informacyjnego” (wydawanego w Jaśle przez Komitet Koordynacyjny „S”); 1982-1986 założyciel, autor, przepisywacz, kolporter „Kuriera Studenckiego”, udostępniał mieszkanie na drukarnię. 1982-1985 działacz Duszpasterstwa Akademickiego w Krakowie, wytwórca, kolporter znaczków poczt podziemnych NZS. Kilkakrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany w Krakowie, 27 VII – 9 VIII 1989 po odmowie odbycia zasadniczej służby wojskowej w służbie zastępczej w Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej w Rymanowie.
W 1990 zatrudniony w Delegaturze ZR „S” Małopolska Biuro w Jaśle. Na początku l. 90. współzałożyciel 2 spółek radiowych: PPUM Maks Sp. z o.o. oraz Fakt Sp. z o.o. 1991-1993 poseł RP z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum, w Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej i Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej. 1991-1993 prezes Zarządu GS Samopomoc Chłopska w Jaśle, 1993-1995 członek Zarządu Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego, 1995-1997 w Fakt Sp. z o.o. w Krośnie. 1997-2007 sekretarz Rady Miasta Jasło. W 2000 odpowiedzialny za produkcję programu TVP Jasło, autor serwisów informacyjnych. 2006-2010 radny Powiatu Jasielskiego z listy Przymierza Samorządowego Prawicy. 2008-2009 dyr. Zakładu Obsługi Podkarpackiego Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie, I-VI 2009 dyr. i redaktor naczelny TVP Rzeszów, do XII 2010 na zasiłku rehabilitacyjnym po operacji. Od XII 2010 etatowy członek Zarządu Powiatu Jasielskiego.
Reżyser filmów dokumentalnych: Beskid Niski (2004) i Święta Jadwiga Królowa patronka Gimnazjum nr 1 w Jaśle (2006), autor książki Jasło moje miasto. Wariacje na temat miasta Jasła pisane o poranku (2006).
12 IV 1985 – 29 XI 1988 rozpracowywany przez Wydz. III-1 WUSW w Krakowie w ramach SOS krypt. Cyklos; 7 III – 27 IX 1989 przez Wydz. III RUSW w Jaśle w ramach KE krypt. Górnik.
Stanisław Fryc