Zmarł Wojciech Sikora
5 sierpnia 2022
W wieku 66 lat odszedł Wojciech Sikora – publicysta, redaktor, działacz opozycji demokratycznej w PRL, wieloletni prezes Stowarzyszenia Instytut Literacki Kultura w Maisons-Laffitte.
ur. 16 kwietnia 1956 r. w Krakowie
zm. 4 sierpnia 2022 r. w Paryżu
Pseudonim: Adam Konar
Absolwent VII Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie, studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1977–1980). W czasie studiów był opozycyjnym działaczem studenckim. Latem 1976 r. współuczestniczył w zbieraniu podpisów na listach w obronie represjonowanych robotników Radomia. W maju 1977 r., po śmierci Stanisława Pyjasa brał udział w organizowaniu bojkotu krakowskich Juwenaliów. Brał udział w działalności Studenckiego Komitetu Solidarności. Był jednym z redaktorów podziemnego pisma „Sygnały”. W sierpniu 1980 r. został aresztowany, po podpisaniu Porozumień Sierpniowych zwolniony.
Współzakładał niezależny ruch studencki, m.in. współorganizował pierwszy wiec studencki na dziedzińcu przed Collegium Broscianum przy Grodzkiej 52 w Krakowie. Został wybrany do Zarządu Niezależnego Zrzeszenia Studentów, współpracował przy wydawaniu „Biuletynu NZS UJ”. Uczestniczył w zakładaniu pierwszych kół NSZZ.
Od czerwca 1981 r. mieszkał w Paryżu, gdzie poznał Jerzego Giedroycia i podjął dorywczą pracę w „Kulturze”. Po wprowadzeniu stanu wojennego uzyskał azyl polityczny we Francji.
W latach 1982–1989 był działaczem polskich organizacji emigracyjnych. Był członkiem założycielem i współpracownikiem Grupy Koordynacyjnej NZS w Paryżu i współpracownikiem paryskiego Komitetu NSZZ „Solidarność” Seweryna Blumsztajna, gdzie zajmował się głównie „przerzutami” i kontaktami ze strukturami NSZZ „Solidarność” Regionu Małopolska (m.in. sprzęt poligraficzny dla oficyn II obiegu, m.in. Oficyny Literackiej, czy KTW oraz pism podziemnych „Promieniści”, „Bez Dekretu”, „Hutnik”).
W latach 1982–1986 pracował w emigracyjnym miesięczniku „Kontakt”, kontynuował też – stałą już – współpracę z paryską „Kulturą”, prowadził rubrykę pt. „Kronika francuska”. Współpracował z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa. W latach 1983–1989 był francuskim przedstawicielem i sekretarzem na Europę australijskiej Fundacji Polcul – Polskiej Fundacji Kultury. Od 1984 r. był członkiem redakcji i przedstawicielem na Zachodzie krakowskiego kwartalnika niezależnego „Arka”.
Od 1987 do 2002 r. był sekretarzem Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce w Paryżu. Od 2000 r. był pracownikiem Instytutu Literackiego, a od 2002 r. członkiem zarządu Stowarzyszenia Instytut Literacki Kultura. Po śmierci Henryka Giedroycia objął w marcu 2010 r. kierownictwo tej placówki, którą prowadził do maja 2019 r. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Fundacji Kultury Paryskiej.
Dwukrotnie uhonorowany „Nagrodą Przyjaźni i Współpracy” przyznawaną przez paryską „Kulturę” ( w 1992 r. i w 1997 r.). Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim (1995), Oficerskim (2008) i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2018) oraz w 2018 r. Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości.
Był naszym przyjacielem, człowiekiem dobrym i życzliwym. Jego wielką troską i pasją było funkcjonowanie Instytutu Literackiego, nieustępliwe propagowanie idei Jerzego Giedroycia i pielęgnowanie pamięci o miejscu i ludziach „Kultury”. Pod Jego kierownictwem powstało otwarte, nowoczesne archiwum i portal poświęcony Instytutowi Literackiemu.
