W nocy z 11 na 12 listopada 2022 r. po ciężkiej chorobie zmarła Elżbieta Morawiec-Węgrzyn. Była wybitnym znawcą teatru, doktorem teatrologii, krytykiem literackim i teatralnym, publicystką i tłumaczką. Przez lata była także kierownikiem literackim znanych polskich teatrów: Teatru Polskiego we Wrocławiu, krakowskiego Starego Teatru, warszawskiego Teatru Studio oraz poznańskiego Teatru Ósmego Dnia.

W latach 80. XX w. zaangażowana w działalność antykomunistyczną.

Pogrzeb śp. Elżbiety Morawiec odbędzie się w Mieroszowie (woj. dolnośląskie), w piątek 18 listopada o godz. 12⁰⁰ w kościele pw. Św. Michała Archanioła.

Msza św. w intencji zmarłej zostanie odprawiona 18 listopada w kościele Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego w Krakowie, ul. Garncarska 24 o godz. 18³⁰

Rodzinie składamy głębokie wyrazy współczucia.

---

Elżbieta Morawiec-Węgrzyn, ur. 5 X 1940 w Będzinie. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Filologicznego (1965), doktorat z teatrologii w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1982).
1959–1964 członek ZSP, 1975–1980 SDP.
1964 nauczycielka jęz. polskiego w ZSZ w Morągu, 1965–1974 redaktorka działu teatralnego w Wydawnictwie Literackim w Krakowie. 1966 debiut na łamach dwutygodnika „Teatr”. 1974–1981 redaktorka i krytyk w „Życiu Literackim”. 1978–1990 kierownik literacki Teatru Polskiego we Wrocławiu, 1980–1986 Teatru Studio w Warszawie, 1983–1990 Teatru Starego w Krakowie, 1983–1990 Teatru Ósmego Dnia w Poznaniu.
Od IX 1980 w „S”. 1980–1981 w redakcji „Wiadomości Krakowskich”. 22 XII 1981 przesłuchiwana i nakłaniana do podpisania tzw. lojalki. 1982–1989 animatorka ruchu kultury niezależnej w Krakowie, organizatorka niezależnych spektakli teatralnych, m.in. w kościele oo. Karmelitów na Piasku tamże oraz w kościele św. Józefa na Podgórzu. 1981–1989 organizatorka kolportażu podziemnych pism: „Biuletynu Małopolskiego” i „Świata”, współpracownik „Arki”. 1983 współzałożycielka „Miesięcznika Małopolskiego”. 1983–1989 współpraca z pismami niezależnymi: „Kultura Niezależna”, „Świat”. VI 1989 mąż zaufania w wyborach parlamentarnych.
Po VI 1989 (przez kilka mies.) przew. Krakowskiego Oddziału SDP. 1990 radna Rady Miasta Krakowa z listy „S”, członek Komisji Kultury i Ochrony Zabytków, Komisji ds. Współpracy z Zagranicą i Współpracy z Gminami, XII 1990 zrzeczenie się mandatu. 1995–2005 w redakcji czasopisma „Arcana”, 2005–2016 stały współpracownik; publikacje również w „Didaskaliach”, „Teatrze” „Dialogu”, „Kulturze”, „Odrze”, „Théâtre en Pologne”, „Życiu Literackim”.
Autorka książek, m.in.: Józef Szajna (z Jerzym Madeyskim) (1974), Mitologie i przeceny (1982), Powidoki teatru (1991), Seans pamięci. Szkice o dramacie i teatrze (1996), Małe lustra albo długi cień PRL (1999), Jerzy Grzegorzewski – mistrz światła i wizji (2006) i wielu innych.
Od 1989 członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, 2005–2014 kapituły Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza.
Laureatka Nagrody Polcul Foundation (1990), odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2011), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017), Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2017).
II 1979–II 1989 rozpracowywana przez Wydz. III KW MO/WUSW w Krakowie w ramach KE krypt. Literat.

Martyna Skrzypczak, Monika Komaniecka-Łyp

Żródło: Encyklopedia Solidarności