Zmarł Mieczysław Gil
29 września 2022
29 września 2022 r. zmarł Mieczysław Gil, działacz związkowy z Nowej Huty, opozycjonista, prześladowany i więziony w okresie PRL, uczestnik obrad okrągłego stołu, były poseł i senator, b. przewodniczący Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, uhonorowany wieloma odznaczeniami.
Rodzinie składamy wyrazy ubolewania.
Pogrzeb śp. Mieczysława Gila odbędzie się w piątek, 7 października 2022 r. i będzie mieć charakter państwowy. M. Gil zostanie pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się o godz. 1200 mszą świętą, w kościele Karmelitów Bosych przy ul. Rakowickiej 18 w Krakowie. Następnie kondukt żałobny przejdzie ulicą Rakowicką na cmentarz Rakowicki, gdzie w Alei Zasłużonych złożone zostaną doczesne szczątki śp. Mieczysława Gila.
Mieczysław Gil, ur. 9 I 1944 w Gacach Słupieckich k. Staszowa. Ukończył Technikum Hutniczo-Mechaniczne w Krakowie (1963).
1963-1982 pracownik Huty im. Lenina w Krakowie na Stalowni Konwertorowej, od 1978 redaktor pisma zakładowego „Głos Nowej Huty”. 1964 – III 1981 w PZPR. W III 1968 zawieszony na stanowisku mistrza za odmowę udziału w bojówkach mających pacyfikować manifestacje studenckie. Przed 1980 kolporter niezależnego pisma „Robotnik” i ulotek SKS.
W VIII 1980 uczestnik strajku, następni rzecznik na Wydz. Stalowni Martenowskiej HiL. Od IX 1980 w „S”, w zarządzie Komisji Robotniczej Hutników, doradca KRH podczas rozmów i podpisania porozumienia z dyrekcją, wiceprzewodniczący MKZ Kraków (od XII 1980 MKZ Małopolska) odpowiedzialny za sekcję prasy. Od X 1980 w redakcji pisma MKZ „Wiadomości Krakowskie”; od 28 XI 1980 współkierujący MKZ (z A. Cyranem), I-VII 1981 p.o. przewodniczący. W I 1981 w składzie delegacji MKZ na rozmowy z Komisją Rządową po strajku w nowosądeckim Ratuszu. Od 17 III 1981 przewodniczący KRH; przedstawiciel HiL w Sieci. 17 V 1981 współorganizator białego marszu po zamachu na Jana Pawła II. W V 1981 przewodniczący delegacji „S” na Kongresie Międzynarodowej Federacji Metalowców w Waszyngtonie. Od V 1981 z upoważnienia KKP przewodniczący grupy negocjacyjnej „S” w Sejmie PRL ds. ustawy o przedsiębiorstwie państwowym i samorządzie załogi (ustawę przyjęto we IX 1981). W VII 1981 delegat na I WZD Regionu Małopolska, delegat na I KZD, członek KK.
13-16 XII 1981 uczestnik strajku w HiL, przewodniczący RKS „S” Regionu Małopolska; po pacyfikacji strajku w ukryciu. 13 I 1982 zatrzymany, przez 2 dni internowany, następnie aresztowany, 25 II 1982 skazany wyrokiem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego na 4 lata więzienia i 2 lata pozbawienia praw publicznych, osadzony w ZK w Krakowie, Raciborzu, Strzelcach Opolskich, Kłodzku i Strzelinie; 13-31 VIII i w X 1982 uczestnik głodówek o przyznanie statusu więźnia politycznego; wydawał nielegalne gazetki więzienne „Ekstrema” i „Krata”, prowadził nasłuch radiowy na przemyconym odbiorniku; 25 XI 1983 zwolniony na mocy amnestii; w III 1982 zwolniony z pracy. ZUS odmówił przyznania mu III grupy inwalidzkiej mimo udokumentowanej choroby. Od 1983 współorganizator i uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy i Mszy za Ojczyznę, m.in. w Krakowie-Mistrzejowicach, Warszawie, Piekarach Śl., Tarnowie, Dębicy. 1983-1989 utrzymywał się z rolnictwa. 1984-1989 kilkadziesiąt razy zatrzymywany i przesłuchiwany. W 1984 współinicjator Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego im. kard. Stefana Wyszyńskiego przy parafii św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach; od 1984 członek KIK. Od 3 XI 1984 w Małopolskim Komitecie Walki o Praworządność, 7 XI 1984 współzałożyciel i działacz Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka Przeciw Przemocy. Od 23 X 1986 prowadził jawną działalność na czele reaktywowanej KRH „S” (m.in. z Edwardem Edmundem Nowakiem, Janem Ciesielskim i Stanisławem Handzlikiem). 26 IV – 5 V 1988 uczestnik strajku w HiL, członek KS, wraz z J. Ciesielskim i S. Handzlikiem przejął kierowanie strajkiem, po pacyfikacji strajku pobity, 5 V 1988 aresztowany, po 14 dniach zwolniony na skutek interwencji przedstawicieli Kurii Biskupiej. Od 19 V 1988 członek Komitetu Organizacyjnego „S” HiL. Od 30 IX 1988 członek jawnego RKS Małopolska, od 8 III 1989 członek Prezydium tegoż.
Od 25 IX 1988 w KKW, od 18 XII 1988 w KO przy Przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie; 27 I 1989 uczestnik spotkania przygotowawczego do Okrągłego Stołu w Magdalence k. Warszawy. W 1989 uczestnik obrad plenarnych Okrągłego Stołu oraz w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej. II-VI 1989 w zespole redakcyjnym „Czasu Solidarności”. Od 10 IV 1989 w Małopolskim Komitecie Obywatelskim. 1989-2004 ponownie zatrudniony w HiL (od 1990 Huta im. Tadeusza Sendzimira). Od 28 IV 1989 – I 1992 przewodniczący KRH w HiL. 1989-1991 poseł RP z listy KO „S”. 1990-1992 delegat na WZD Regionu Małopolska i KZD „S”. W 1990 współzałożyciel Stowarzyszenia Wspólnota Polska, od III 1990 w redakcji dziennika „Czas Krakowski”. 1991-1993 poseł RP z listy Krakowska Koalicja Solidarni z Prezydentem. W 1993 redaktor naczęlny dziennika „Nowa Gazeta”. 1996-1999 w PChD, 1999-2002 w PPChD, szef struktur małopolskich. 1998-2002 radny Sejmiku Województwa Małopolskiego z listy AWS. Od 2005 doradca prezesa w Agencji Rozwoju Przemysłu w Warszawie, prezes Stowarzyszenia PChD. Od VI 2007 członek rady Kirche in Not (Pomoc Kościołowi w Potrzebie).
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).
19 XII 1981 – 11 XII 1982 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Krakowie w ramach SOR krypt. Fugas; 4 XII 1985 – 12 XII 1989 przez Wydz. V/Inspektorat 2 WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Szpak; 15 I 1985 – 19 XII 1987 przez Wydz. III WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Fantasta; 29 IV 1988 – 31 X 1989 przez Wydz. V DUSW Nowa Huta w ramach SOR krypt. Strajk.
Sławomir Chmura
Żródło: Encyklopedia Solidarności
Relacja z uroczystości pogrzebowych Mieczysława Gila
W nowej Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 7 października 2022 r. pochowano Mieczysława Gila, przywódcę małopolskiej „Solidarności” w latach 80. ub. wieku. Został on odznaczony pośmiertnie przez prezydenta Rzeczypospolitej Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polaki.
Pogrzeb zmarłego 29 września działacza związkowego w Nowej Hucie, więźnia politycznego z okresu PRL, po 1989 r. parlamentarzysty, poprzedziła Msza św. pod przewodnictwem abp. Marka Jędraszewskiego w kościele karmelitów bosych pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny przy ul. Rakowickiej. Pogrzeb miał charakter państwowy. Uczestniczył w nim m.in. prezydent Rzeczypospolitej Andrzej Duda. Odznaczył pośmiertnie działacza z Nowej Huty Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski „za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i publicznej, za działalność na rzecz transformacji ustrojowej w Polsce”. Odznaczenie wręczył w kościele córce i synowi zmarłego. Wygłosił także emocjonalne przemówienie wspominając bohatera Solidarności. – Żegnam legendę mojego dzieciństwa, mojej wczesnej młodości, którą później wielkim przeżyciem i zaszczytem było dla mnie poznać osobiście w 2010 r. tutaj w Krakowie i móc uścisnąć rękę bohaterowi, którego uważałem za dosłownie namacalny dowód skutecznej walki o wolność, suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej – mówił prezydent.
Do zasług zmarłego odniósł się także w swym kazaniu metropolita krakowski. – Dzisiaj żegnamy człowieka zmagań o prawdę, człowieka zmagań o solidarność, człowieka zmagań o wolną Polskę, człowiek zmagań o Polskę wierną chrześcijańskim wartościom – powiedział abp Marek Jędraszewski. – Dzisiaj, gdy go żegnamy u kresu jego ziemskiej pielgrzymki, pragniemy odnieść do niego następujące słowa poematu Karola Wojtyły „Wigilia wielkanocna 1966”: „Człowiek był,/ był duszą, sercem, pragnieniem, cierpieniem i wolą/ gdzie go trawiły uczucia i palił najświętszy wstyd”. W Chrystusie odnajdywał „zamysł najgłębszy/ i korzeń własnych uczynków: zwierciadło życia i śmierci wpatrzone w ludzki rozum”, do Chrystusa docierał „przez płytką rzekę (własnej) historii”, nieustannie szukając Jego głębi. Wierzymy głęboko, że przekroczywszy granicę życia i śmierci, tę głębię w Chrystusie znalazł na wieczność całą – dodał metropolita krakowski.
Po Mszy św. kondukt żałobny przeszedł ulicą Rakowicką na cmentarz Rakowicki, gdzie w grobie w nowej Alei Zasłużonych przy ul. Prandoty, złożono urnę z prochami.
Źródło: Gosc.pl krakowski
Fotorelacja – autor zdjęć: Krzysztof Brożek
